De boekenwurm en de geldwolf

         De Boekenwurm en de Geldwolf

        De Boekenwurm was heel erg verdrietig, maar aan het eind van dit sprookje heel erg blij. Dat kwam zo:

        De Boekenwurm woonde in een heel klein huisje. Dat kleine huisje stond in een heel groot bos. Het huisje was zó klein dat de Boekenwurm er alleen maar kon kruipen. Nou bofte hij, want hij vond kruipen het leukste van de hele wereld. Er was maar één ding dat hij leuker vond dan kruipen en dat was boeken lezen. Die boeken verslond de Boekenwurm.

        Als het boek uitgelezen en verslonden was, ging de Boekenwurm een nieuw boek halen in de bos-bibliotheek. En nu had de juffrouw van de bos-bibliotheek gezegd dat hij geen boeken meer mocht meenemen. De juffrouw zei:

Het lijkt wel of jij de boeken verslíndt, je mag hier nóóit meer komen.

En daarom was de Boekenwurm zo verdrietig.

        Plotseling werd er op zijn huisje gestampt...Hij hoorde een groot beest schreeuwen: Au, au, au, mijn poot zit klem in een heel raar klein huisje.

Het was de Geldwolf.

        De Boekenwurm hoorde het geldwolvengehuil en stak zijn kop - het kan ook zijn staart geweest zijn, dat wist hij zelf ook nooit - uit het raam en riep:

        Geen paniek, geen paniek. Ik haal even mijn neef, de Zaagworm. Die woont vlakbij. Hij haalde zijn neef, tilde hem op en begon met hem te zagen.

        Zo werd de Geldwolf bevrijd en die zei blij:

Ik kan je niet genoeg bedanken. Ik heb helaas alleen maar geld. Wil je daar wat van hebben?

        De Boekenwurm zei: Ik heb liever een paar boeken over indianen en prairiewolven...en Geldwolven natuurlijk.

        De Geldwolf antwoordde: Nou, dat is niet mijn smaak, Geldwolven lezen natuurlijk niet. Maar hier heb je een geitenharen sok met euro's. Ga daar maar een paar boeken voor kopen.

        Hij holde snel weg, want hij zag een meisje lopen met een rood portemonneetje en een lege mand. Die ging vast boodschappen doen voor haar oma.

        De Boekenwurm had nu zoveel geld dat hij de rest van zijn leven indianenboeken met prairiewolven kon kopen, lezen en verslinden. Nu weten jullie waarom hij zo heel erg blij was. Geldwolvenboeken kocht hij niet, want daar stonden alleen maar getallen in.

Uit: Sprookjes van de Rijmer des Vaderlands