Henk en Ingrid
Henk en Ingrid
Henk en Ingrid
Afwachtend zitten zij in hun benauwde hokjes
Beduusd bedeesd van dingen die hen zo bedreigen
van vreemdelingen die in beider nekken hijgen
en alarmerend slaan hun lelieblanke klokjes:
‘Ze slachten constant lieve, kleine geitenbokjes
huilt Ingrid, ‘moet ik nog langer blijven zwijgen?'
‘Ze schijnen regelmatig die beesten te bestijgen,'
zegt Henk gefronst, met hagelwitte knokjes
‘Vrees niet, Henk en Ingrid!' Een blonde stem...
‘Zwijg niet, roep wat je wilt, ken toch geen rem'
‘Ik wil, ik eis', zegt Henk, ‘geen hoger eigen risico
wèg met subsidie voor de linkse kunst en zo
Het gillen van die imams moet afgelopen zijn
Laat ze zijn als roepende in eigen zandwoestijn!
Aar Noordam Rijmer des Vaderlands
Uit: politieke sonnetten
Illustratie: James Ensor
11 maart 2010

- ‹ vorige
- 68 van 135
- volgende ›